Oudere zorgvragers zijn meer dan hulpbehoevende oude mensen.
Vandaag zag ik twee bewoonsters hand in hand door de gang van het woonzorgcentrum wandelen. Het was ontroerend om hen zo te zien. Ik keek op hun ruggen, het was een beeld recht uit een film.
De ene noem ik Maria, de andere Jeanne, ook al zijn hun echte namen anders.
Maria, een lange rijzige vrouw met een krom gebogen rug. Ze wandelt veel door de gangen, dolend op zoek naar, … ik zou kunnen zeggen naar haar verleden maar dat weet ik eigenlijk niet. Ik weet niet of ze op zoek is naar iets, of dat ze gewoon wil wandelen. In de beweging voel je dat je leeft.
Jeanne daarentegen is een kleine dame, ondanks haar verwarde uitleg is het een actieve sterke dame. Ze is alert en begaan met wat er rondom haar gebeurt.
De animatie-activiteit is afgelopen en ik zie Jeanne de hand nemen van Maria. Ze worden elkaars gids. Voorbij de dementie. Ze zien in elkaar iets anders dan een oudere zorgvrager. Ze zien iets anders dan een dementerende. Ze zien elkaar als mens. Jeanne leidt Maria naar onbekende bestemmingen, ze is haar gids. Maria volgt haar passen. Ondertussen babbelt Jeanne, ze brabbelt onsamenhangende woorden. Geen mens kan hier iets van begrijpen. Maar Maria luistert en knikt. Of ze echt luistert en begrijpt weet niemand, ze is in elk geval aanwezig voor Jeanne. Zij is een luisterend oor.
Ik zie twee dames die voor elkaar een waardevolle betekenis hebben. De ene is gids, de andere een luisterend oor. Ze respecteren elkaar en zijn er voor elkaar. Elk op hun eigen manier met hun eigen mogelijkheden. Oudere zorgvragers zijn meer dan hulpbehoevende oude mensen.