Op zoek naar verantwoording voor keuzes?
Als ik tegenwoordig joggers kruis, heb ik het gevoel dat ze sneller lopen dan anders. Alsof ze aan zichzelf willen verantwoorden dat ze wel degelijk intensief aan het sporten zijn en dus geen mondmasker moeten dragen.
Eerlijk, ik doe niet aan intensief sporten, maar ik wandel wel graag. Ik wandel in het Schoonselhof of in de Hobokense polder. Ik doe het niet elke dag, maar toch regelmatig zo'n vijf kilometer. Voor mij is dit een aangename manier om in beweging te blijven. Dit is niet intensief sporten.
Volgens de huidige regels moet ik dus een mondmasker dragen.
En toch.
Eens ik daar ben, in de volle natuur, in aanwezigheid van de ruisende bomen durf ik mijn mondmasker af te zetten. Niets is zo heerlijk als de wind op mijn gezicht te voelen, de geuren van de zomer op te snuiven en voluit diep te ademenen.
Nu ik dit neerschrijf, zie ik plots de spiegel die de joggers mij voorhouden. Ze laten me zien dat ook ik mij blijkbaar wil verantwoorden. Verantwoording afleggen voor mijn keuze om soms geen mondmasker te dragen.
Af en toe kleur ik buiten de lijntjes.
In de zorg voor mijn dierbare ben ik steeds op zoek naar een goed evenwicht tussen het volgen van de regels en het volgen van mijn gevoel.
Ben jij ook op zoek naar een evenwicht tussen het volgen van de regels en je gevoel volgen? Hoe vind je dat? Deel je ervaring hieronder.