Deel 2: Ik ben verantwoordelijk voor mijn tegel, voor mijn leven
Ik heb een tegel met een eigen unieke kleur. Mijn tegel, mijn leven is uniek.
Ik draag een grote verantwoordelijkheid over mijn tegel. Ik ben verantwoordelijk voor mijn leven.
Ik ben niet verantwoordelijk voor wat mij overkomt. Daar kan ik niets aan veranderen. Dat zijn de onvoorziene gebeurtenissen dat het leven met zich meebrengt. Zo kan ik niets veranderen aan het feit dat het regent nu ik net wil gaan wandelen.
Waar ik wel verantwoordelijk voor ben, is hoe ik kijk naar wat mij overkomt. Zo kan ik de regen verafschuwen, want ik word niet graag nat. Of ik kan het een zegen vinden voor de natuur.
Ik ben verantwoordelijk voor hoe ik reageer op situaties. Zo kan ik me een pechvogel voelen. Of kwaad worden, omdat het net nu begint te regenen.
Ik ben verantwoordelijk voor de keuzes die ik maak. Of ik nu wel of niet ga wandelen ligt helemaal in mijn handen en niet in de handen van de regen.
Dit is mijn verantwoordelijkheid. Enkel en alleen mijn verantwoordelijkheid en helemaal mijn verantwoordelijkheid.
Het mooie is dat het voor iedereen zo geld. Iedereen heeft zijn of haar tegel, waar hij verantwoordelijk voor is. Iedereen is verantwoordelijk voor hoe hij in het leven staat.