Rouwen is na een verlies terug denken aan datgene waar je afscheid van moest nemen en ook vooruit durven kijken. Ook ik doe het.
Enkele dagen geleden kwam plots een herinnering naar boven dwarrelen uit mijn puber jaren. Het gebeurde tijdens het douchen. Al verschillende jaren heb ik de gewoonte om 's morgens mijn douche met koud water af te ronden. Het geeft me energie en een fris gevoel om de dag mee te starten. Terwijl ik daar onder die koude stroom stond te blazen om de koude straal op te vangen, hoorde ik plots dezelfde geluiden vanuit de badkamer bij mijn ouders vele jaren geleden.
Mijn vader verlaat een stomende badkamer en geeft mij een ochtendzoen. Het voelt verrassend fris aan. Ook hij eindigt zijn douche met koud water. Die laatste seconden onder de douche hoor ik hem blazen om de koude straal op te vangen. Dat was ik helemaal vergeten. Tijdens mijn middelbare schooljaren stonden wij op hetzelfde moment op. We zaten samen aan de ontbijttafel, beiden in gedachten verzonken, zonder veel te zeggen en toch verbonden.
Als ik nu 's morgens in de douche sta, gaan mijn gedachte naar hem. Ik geniet van dit moment, van deze bijzondere vorm van verbondenheid.
Manu Keirse noemt de vierde en laatste rouwtaak 'Herinneren en weer leren genieten'
Het verleden koesteren en vooruit kijken, daar ben ik helemaal voor te vinden.